غروب

چشمای منتظر به پیچ جاده

دلهره های دل پاک وساده

پنجره ی باز و غروب پاییز

نم نم بارون تو خیابون خیس

یاد تو هر تنگ غروب تو قلب من می کوبه

سهم من از با تو بودن غم تلخ غروبه

غروب همیشه واسه من نشونی از تو بوده

برام یه یادگاریه جز اون چیزی نمونده

تو ذهن کوچه های آشنایی

پر شده از پاییز تن طلائی

تو نیستی و وجودمو گرفته

شاخه ی خشکِ پیچکِ تنهایی